Mariana staat in de startblokken om naar de kapper te kunnen en heeft het bijna dagelijks over het moment waarop eindelijk de restaurants weer opengaan. Ik zou voor mezelf niet weten of er iets is, waar ik concreet op zit te wachten. Voor mij is het meer een alomvattend gevoel van beperking van de mogelijkheid om te gaan en staan, waar ik wil. En dan mag bijv. Boekarest of Constanta best tot verboden gebied verklaard worden, daar zou ik geen minuut van wakker liggen. Maar in een kring van, zeg 50 km rondom Coves met een enkele uitschieter zou ik toch wel graag kunnen gaan en staan waar en wanneer ik wil. In elk geval in principe de mogelijkheid hebben om dat te doen en precies daar is de afgelopen weken danig in gesneden.
Zo'n stomme rit naar Sibiu vandaag voelde ongelogen als een bevrijding, alsof ik uit de isoleer kwam, terwijl mijn verblijf thuis de afgelopen weken zeker niet zo zwaar heeft aangevoeld. Maar dan moet ik me heel duidelijk beperken tot mijn bed, bad en buiten. Jezelf lopen opnaaien heeft weinig zin, daar heb je je alleen zelf mee. Maar als je de beperkingen dan doorbreekt, blijken ze toch aardig wat weg te hebben van ketenen.
Daar ga ik dus niet meer in terug. Dat heb ik me al voorgenomen. Iets soepeler omgaan met al die ge- en verboden, meer eigen verantwoordelijkheid. Laat de overheid met z'n 10 beperkende decreten een voorbeeld geven en niet te angstvallig met de versoepeling van de opgelegde regelgeving omgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten