Tja, het is een mogelijkheid, die meestal puur theoretisch blijft. Ditmaal heeft de theorie de praktijk echter de loef afgestoken. Al het doe- en denkwerk ten spijt werkt het irrigatie-idee voor in de kas niet. Netjes waterpas, maar al het water verdwijnt in de eerste twee mtr in de grond terwijl de buis 5 mtr lang is. Het leek me zo vanzelfsprekend en ws is het dat ook, maar ergens is de aanpak aan het doel voorbij geschoten. Gaten te groot? Moet het op een zandbed liggen?
Afgezien van al de uren werk is het gewoon tamelijk teleurstellend. Ga het ook niet overdoen in een iets gewijzigde vorm of andere aanpak. Gewoon iets heel anders. Maar wat? Al het gedruppel waar je mee dood gegooid wordt staat me niet aan. Niks wat permanent water geeft. Gewoon iets waarmee je water geeft, als het nodig is. Het gaat alleen om de kas. Liefst een reservoir wat je aan kunt vullen. En dat bestaat dus. Het heet olla en het kan simpelweg geïmproviseerd worden. Dat wordt weer naar Sibiu .... morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten