Het Euro-masseren is weer begonnen. Het voorsorteren op het vooraf gewenste eindresultaat ten koste van landen als Nederland. Had ieder ander land kunnen zijn volgens mij, als de rest niet op de een of andere manier aan het infuus van Europa zou liggen. Opmerkingen als "Er is maar één herstel van Europa en dat is een gezamelijk herstel" geven me rugrillingen waar je niet goed van wordt. Dat betekent dus dat een paar landen moeten werken en de rest neuspulkend meegetrokken moet worden. Iedereen weet dat. Je mag het alleen niet zeggen. En doe je het wel, dat moet je het diplomatiek weten in te pakken. Dat laatste heeft 'onze' Wopke nagelaten.
Misschien had hij beter moeten weten, misschien is het goed dat dingen een keer onverbloemd benoemd worden. Zou goed zijn, als het laatste het geval zou zijn. Je kunt natuurlijk heel diplomatiek zeggen "We financieren geen schulden uit het verleden. We halen geld op om uit de crisis te komen en economieën te versterken", maar wat betekent dat op de keper beschouwt?? De giften, als ze er komen, gaan gegarandeerd grotendeels oneigenlijk gebruikt worden, ondanks al de papieren voorwaarden, die er misschien tegenaan getimmerd worden als cadeaupapier. En dan? Dan hebben al die zg zwakke broeders wederom bevestigd gekregen, dat ze de sterkere deelnemers bij hun strot hebben en zullen zeker hun beet niet verslappen.
Dit is de unieke gelegenheid, waar ze al zo lang op zitten te wachten. Dit zou het ultieme moment kunnen worden voor al die landen, die geen boodschap hebben aan zoiets als een begrotingsdiscipline en in feite vinden, dat andere dat maar moeten oplossen. Dit is als een paar horken opnemen in een voetbalelftal, die het grootste woord hebben, als er weer een keertje verloren wordt. D'ruit gooien die klojo's of het zelf elders gaan zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten