Het voelt in het algemeen gezien goed aan. Nu dat gevoel zien vast te houden en de daden weten voort te zetten bij het schakelen naar het hout. Zou meer dan mooi zijn. Zou de eerste keer in 'eeuwen' zijn volgens mij, dat me het schakelen van de ene bezigheid naar de andere lukt zonder tijdverlies. We zijn mens, dus we houden hoop.
Morgen eerst de wortelen. Het lijkt alsof ik er zin in heb. Het is avond, dus dat animo voorlopig met een korrel zout nemen. Maar wie weet. Na al die conserverende bezigheden dit jaar weldegelijk iets van de smaak te pakken gekregen. Verbaasd me niks. Het is als met bakken. Het doen is stik-leuk. Het probleem is het wegwerken achteraf. Voor twee koken is een kunst, die ik inmiddels aardig onder de knie heb. Voor twee bakken is behalve niet leuk, vrijwel onmogelijk.
De drijfveer voor morgen is een paar potten met een vrolijk oranje vulling. Dat die ook weer verorberd moeten worden, is iets waar ik me de komende mndn met regelmaat aan zal moeten herinneren. En dan hebben we de bonen nog, een hele hoop bonen. En de augurken ... De sambal is van een andere orde van grootte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten