Je kunt het nauwelijks een moment noemen, zeg rustig maar de hele dag is er een hang naar door het lint gaan. Een hang. Een theoretische mogelijkheid. Een niet meer vervulbaar verlangen. Ooit, ooit kon dat. Bier, wijn, duvel, jonge jenever. Iedere drankje zijn eigen uitklang. Ai, dat is wel erg fout nagesynchroniseerd. Finale! Slotakkoord. De Nederlandse taal heeft er voldoende mooie woorden voor. Je moet er alleen ff op komen.
Een kater wil ik nog wel voor elkaar krijgen. Maar dat is precies het deel, waar je bij neigingen als deze bijvoorbaat niet om zit te springen. Dronken worden zit er niet meer in. Òf te verstandig voor òf het lijf heeft er op een gegeven moment gewoon geen zin meer in.
En waar komt die neiging vandaan? Waaarom de wereld tijdelijk willen verlaten? Heb ik iets speciaals voor elkaar gebokst? Zie ik het niet meer zitten? Het kan aan mij liggen, maar geen van beide richtingen heeft iets dwingends. Om het nou voor nop te doen is nog stommer, dan als je er een reden voor hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten