De wereld van de andere kant. Geen mist. Nu zicht vanuit het dal in beide richtingen heuvelopwaarts. Het klimmen is voorlopig ff van de baan. Gewoon vlak terrein en honden die wonder boven wonder heel aardig volgen. Minder wilde weilanden, meer akkerland. Incl. voeren is het een uur, dat ik loop. Ik kan verder. Naar het schijnt, gaat de weg helemaal naar Agnita. Ik zal het niet uitsluiten, maar iedere ochtend ruim twee uur lopen, is me voor het moment te gortig.
Ieder van de honden heeft zijn/haar eigen manier. Bobby loopt in alle rust wat achterop. Hij komt pas in beweging als de anderen blaffen. Peppie loopt pal naast me en wil voortdurend voerpellets. Prada is vooruit en wacht op Rosa om mee te spelen en Mopke rent gewoon achter Rosa aan als ze wil spelen. Rosa is momenteel een beetje de lul. Bij het spelen duiken altijd de andere twee bovenop haar. Maar ze bijt goed van zich af. Is ze het zat, komt ze naar mij toe en geven de andere twee het op.
Het luisteren gaat goed. Ik kan het grootste deel van de weg met ze teruglopen zonder dat ik ze aan de lijn heb. Helemaal terug vertrouw ik het nog niet, maar dat zou ideaal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten