Scheelt toch als je niet twee weken van huis bent. Blijkbaar is thuis meer te schrijven dan vanuit de buitenwereld. Het zal het gemis van voldoende echte terrassen en café's zijn. Oa, dan. Ik weet zo nog wel een reden te bedenken. Meer dan één zelfs. Zou het uit moeten proberen en direct een week naar Parijs moeten gaan. Terrassen genoeg. Of Toulouse. Idem met het Capitole aan top, maar dat is weer een keer overstappen.
Niks zit je dwars. Alles loopt gesmeerd. Waar wil je het over hebben? Net over al dat moois dat dan de ruimte krijgt. Moet dan wel gelegenheid toe bestaan. Ik zie me niet winkelend mijn diepere zieleroerselen verbaal aan mijn foon toevertrouwen. Om ze later weer uit te werken, als dat niet direct al met een programma kan. Sorry, dat heet app tegenwoordig.
Zelfs zonder sfeertekening is sfeer belangrijk. Uitnodigend. Rustgevend. Inspirerend. Jezelf kunnen vergeten en onderduiken in een wereld opgebouwd uit woorden. Aanvullend. Slopend. Verfraaiend. Creërend. Noem het op. Het perfecte terras nog nooit gevonden. Wel mooie, veelbelovende momenten meegemaakt. Misschien staat het Capitole wel aan de top van dat lijstje. Een plek dus om nooit meer terug te keren en de herinnering te koesteren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten