Het buitendeel van de dag zit erop. Geen derde perceeltje gerealiseerd. Een eind voor de helft gestrand. Iedere lijn spitten kost je op een gegeven moment meer moeite dan de vorige. Niet zozeer fysiek, hoewel dat vandaag minder soepel verliep, als wel qua motivatie. Je staat je op een gegeven moment bijna zelf te coachen. Duwen, stimuleren, vervloeken, neem d'r eentje.
Nou, dat leek me wel het moment om er voor vandaag een punt achter te zetten. Het zag er dan wel niet naar uit, dat ik weer halfkreupel de tuin zou gaan verlaten, maar toch. Gewoon zat. Is voldoende reden. Had het bijltje er ook voor eenen bij neer kunnen gooien. Een schouderklopje voor het feit, dat ik dat niet gedaan heb.
Het begin is belangrijk. Nu is het vrijwel zeker, dat het morgen wordt afgemaakt. Had ik dat begin niet gemaakt, had ik morgen in hetzelfde dubio gezeten. En voor je het weet, schuif je het nog een dag door, en nog een en ineens regent het en baal je. Dat gaat dus niet gebeuren, tenzij het morgen regent. Maar zelfs dan, is het toch anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten