Iedereen druk met het binnenhalen van de mais. Perfect weer. Waar dat tot voor kort voornamelijk met de hand werd gedaan en deels nog wel, wordt het ook steeds meer machinaal gedaan. Niet het verpulveren van het hele zooitje en dan inkuilen, maar een ding dat rij voor rij de planten rooit, de kolven eraf haalt, pelt en in een bak gooit, de stengel plet en in stukken weer uitpoept.
Heb je de kolven moet je die ergens zien op te slaan, waar ze verder drogen of in elk geval niet nat worden. Hiervoor zijn diverse manieren. Een daarvan is het bodembedekkend verdelen op een zolder. In het deel van de zolder waar we het plafond van de onderliggende kamer niet verwijderd hebben, ligt nog steeds een hoop maisrestanten èn rattenkeutels onder de vloerplanken tussen de balken. Het is een walhalla voor die dieren.
Zo ook in 24 en wel op drie plekken. Laat nou net, echt net de vloer van één van die plekken doorgezakt zijn. Een viertal balken zagen het niet meer zitten. Netjes in het midden gebroken. Geen kwestie van rotte koppen. Teveel naar boven gesleept? Ik heb daar wel vaker gerommeld. Nooit het idee gehad dat de balken moeite hadden met het ophouden van de vloer.
Kortom werk aan de winkel op een moment dat dat niet echt uitkomt. De mais is nog niet allemaal binnen. Een familie-uitdaging waar ik verder weinig mee te maken heb. Cru? Nou nee, ik hou geen boerenbedrijfje gaande alleen om tweemaal per jaar een varken te kunnen slachten. Ze zouden eens moeten berekenen wat zo'n kilo varkensvlees hen kost. Vast een kiloknaller maar dan de andere kant op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten