Een dag bezig geweest om mijn best nog iets meer te doen dan normaal en dat levert niks op. Da's knap klote. Vervelend. Teleurstellend. Het duwt je ff met de neus op het feit, dat een hoop kan, maar niet altijd alles. Geen drama, maar door het 0,0 effect wel een gevoel van tijdsverspilling. En laat ik nou net niet (meer) het idee hebben, dat ik grossier in de tijd. Het heeft anderzijds weinig zin daarmee bezig te zijn. Gepasseerde tijd is gepasseerd. Morgen weer verder. Aan dat idee knaagt vanalles, maar vooralsnog hou ik me d'r aan vast.
Tussen de teleurstelling door wel een partij pepers in de pot gewerkt. Scheelt iets maar compenseert niet alles. Nu nog een kilo of anderhalf sambaliseren en de keuken is weer voor normaal gebruik beschikbaar. En dan lees je, dat Ella Vogelaar het leven niet meer zag zitten en Trump, maar niet alleen Trump, de Koerden, die ten koste van vele levens de hoofdmacht in de bestrijding van de IS-waanzin zijn geweest, op een presenteerblaadje aanbiedt aan die idioot uit Turkije met z'n hoop foute vriendjes.
Soms, en eigenlijk steeds vaker vrg ik me af, waar we me bezig zijn. Als mensheid, European, Nederlander en mensje ergens op het platteland van Roemenië. Hoofdschuddend buig ik me over de te verwerken pepers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten