Geen rusten op lauweren hier ter plekke. De week is nog steeds niet ingehaald, laat staan het bestaan in de gewenste flow terecht gekomen. Er is werk aan de winkel en niet zo zuinig ook. Ik kan niet eens zeggen, dat ik er geen zin in heb. Sta ook niet verlekkerd in mijn handen te wrijven. Ergens daar tussen in zit het. En als ik een gokje mag wagen iets links van het midden, dwz richting 'Geen zin'. Alleen wordt dat ruimschoots gecompenseerd door het inmiddels tot schaamte gestegen ongeloof over de zooi in de keuken.
Ik geef me daar tot bij elven. Dan iets met een meneer van het kadaster. Als het goed is, weten we na afloop eindelijk tot waar onze tuin gaat en kunnen op dat terrein de zwevende plannen geconcretiseeerd worden. Zal niet gelijk vandaag, zelfs niet deze winter zijn, maar dat gaat toch echt dingen veranderen. Na zijn vertrek stort ik me dan op de tuin. Het is weer tijd om perceeltjes te tellen. Nu als 'winterklaar'. Tot op heden is me dan nog nooit gelukt, dus iedere spade is er één meer dan voorheen.
Volgens mij zie ik iets over het hoofd. Het was een drukkere toestand, dan wat ik nu schets. Wacht, ach gut, da's waar ook. Ergens moet nog een partij druiven doorgedraaid worden. Is het werk niet, als aansluitend niet alles weer schoongemaakt zou moeten worden. Èn goed, want het volgende gebruik is pas weer over een jaar. Daar gaat mijn tuin ...?? Met een beetje geluk en doorwerken zou dat niet moeten hoeven. Spannend!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten