Zit je daar. Kale, steeds leger wordende gang. Plastic stoeltjes op een metalen frame. Zouden zo uit een afgedankt stadion kunnen komen. Terrazzo vloeren. Elektra op en in de muren. Verdeeldozen die het deksel laten hangen. Kabelbanen die hun functie niet vervullen. Tegelwerk dat van de muren komt.
Mensen vragen iedereen waar ze zijn moeten, lopen gewoon behandelruimtes binnen, met wat geluk kloppen ze net nog eerst. Dat is Roemeens of Oost-Europees. Hetzelfde gebeurt bij de huisarts. Ik kan er niet aan wennen. Mensen staan in de rij ook nooit achter je, maar direct naast je, en bemoeien zich met jouw bezig zijn of komen er plompverloren tussendoor, omdat het ze te lang duurt of hun vrg gewoon wel ff tussendoor opgelost kan worden. Naar hun mening.
Zigeuners lopen te bedelen. Natuurlijk altijd weer een jonge vrouw met een klein kind. Verzorgend, begeleidend, verplegend en schoonmaakpersoneel loopt in grote getalen voorbij. Artsen idem. In opleiding. Assistenten. Studenten. En dan verschijnt er ineens zo'n bal, dat je denkt, dat arts worden toch bijna in de genen moet zitten en anders het systeem wel erg fout 'vormend' moet zijn, als je eindelijk op je zelfstandig uitvoerende niveau terecht bent gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten