Het gas werkt weer. Wat een bijna Kafkaiaanse toestand om de boel in orde te krijgen. De neiging onderdrukt om direct onder de douche te gaan. Dat bewaar ik lekker voor vanavond. Nu het gistingsproces benen maken. 25 ltr druivensap de geest zien geven ipv geestrijk te worden, is een te pijnlijke ervaring om zonder slag of stoot te accepteren.
Oorzaken zat, maar nauwelijks middelen en mogelijkheden om het vrgstk op een analyserende wijze te lijf te gaan. Te weinig zuurstof, temperatuur natuurlijk, teveel suiker, teveel sulfiet, onvoldoende gistcellen, etc. De meeste oorzaken en oplossingen komen uit de wereld van amateur wijnmakers. Mensen die zelden of nooit de luxe kennen om met druiven aan de slag te gaan. Dan probeer je alles zoveel mogelijk te laten lijken op het natuurlijke gistingsproces van druiven ....
Helaas (nog) geen middelen om het suikergehalte of zuurgraads te meten. Zelfs het ei vergeten, wat ik vorig jaar wel heb gedaan. Drijft het, dan zit er voldoende suiker in de most. Zegt men. Aan de temperatuur wordt gewerkt. Ik moet gokken wat de mogelijke oorzaak betreft en de daardoor noodzakelijke extra handelingen. Ik gok op de hoeveelheid sulfiet.
Dezelfde hoeveelheid gebruikt als afgelopen jaar, maar toen heeft het spul eerst twee dagen in een ton gestaan en is ws veel sulfiet omgezet dank de vrij beschikbare zuurstof. In die twee dagen ook de boel een paar keer door elkaar gehusseld, dat zal alleen voor verdere afbraak van het sulfiet hebben gezorgd. Denk ik. Hoop ik, dat ik goed denk.
Voordat ik grootschalig ga proberen om de vloeistof te beluchten in de hoop de hoeveelheid sulfiet te reduceren, eerst besloten om een restant onbehandelde most aan het gisten te krijgen in de oven. Ten eerste om te zien of dat wel wil en ten tweede om toe te voegen aan de fles in de hoop, dat het de rest van de gistcellen weet te activeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten