Niet goed om over je familie te praten. Zo geef je farmaca nog zin ook. Affakelen die hap, maar nog ff wachten. Eerst de weinig schokkende maar daarom niet minder voor obstakels zorgende nalatenschap van moeders fatsoenlijk afgehandeld krijgen. Hoop dat ze er niks van mee krijgt, al heb ik het idee, dat ze reeds het ergste verwachtte. Anders wordt het erg woelig onder de nog niet teruggeplaatste grafsteen. Heb je zo weer verhalen, die de ronde doen in het dorp dat allang geen dorp meer is.
De boedellijst is inmiddels met terugwerkende kracht verspreid. Helaas geen idee wat nou nog niet verdwenen is en van wat wel al vertrokken is, waar dat naar toe is gegaan. Het bloed raakt iedere keer weer aan de kook, als ik me ermee bezig probeer te houden. De arrogantie, het onvermogen om zaken in goed overleg tot stand te laten komen, iedere keer weer het afschuiven van eigen onvermogen naar de manier van reageren van de ander.
Ik zie mezelf niet als gevoelig of inlevend in de ander, maar als je met meerderen te maken hebt, hoor je deze, voordat je in goed overleg tot een zo gemeenschappelijk mogelijk besluit komt. En bedenk je niet voor iedereen wat volgens jou het beste is en gaat daarmee aan de slag, voordat je ook maar iemand, die mogelijk iets anders zou kunnen denken, iets gevraagd hebt. Affakelen. Ik blijf er bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten