Zondag. Ochtend. Mariana is naar de kerk in haar Portugese outfit. Oa gele hoed en iets tussen een jas en een poncho ook in de gele richting qua kleur. Het heeft een paar jaar geduurd, voordat het echt tot me door is gedrongen, maar kleren kun je ook kopen om te showen en niet alleen, omdat je ze nodig hebt. En niet alleen kleren.
Is een wereld die mij vreemd is. Ik loop niet winkel in, winkel uit opzoek naar iets wat me bevalt, als daar geen noodzaak toe bestaat en de enige noodzaak die telt, is, dat je toe bent aan iets nieuws, omdat wat je hebt aan de laatste draden toe is. Mijn deel in de kleerkast is dan ook meer dan de helft kleiner dan het deel van Mariana.
Heb haar wel vaker gevraagd, waarom ze niet meer draagt, wat ze heeft, ipv weer wat nieuws te kopen. Dan komt er altijd weer het antwoord, dat ze toch alleen maar kijkt. Haar eufemisme voor kopen, waar het haast altijd op uitdraait.
Maar het gaat nog om meer. Het mechanisme is complexer. Het heeft ook met nieuw, anders en hebben te maken. Maar heb je het, dan is het snel niet nieuw meer en kijk je weer naar wat anders. Waarom je met zo'n instelling een grote kleerkast wilt ontgaat me. Maar daar steekt 'hebben' voor de tweede keer z'n kop. Eenmaal in bezit draag je het weliswaar nauwelijks meer, maar doet het zeker niet weg. Ook niet de kledingstukken van lang vervlogen maten ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten