vrijdag 18 oktober 2019

Onwillig

 Dat wordt nog net geen zombiedag. Hoe ik het voor elkaar heb gekregen mag Joost weten, maar de mij welbekende spier halverwege de rug aan de rechterkant weigert normale dienst. Net geen plank in bed, maar een citroen uitpersen met rechts zit er niet in. Het heeft me gisteren alles bij elkaar nog aardig wat moeite gekost. Soms is opstaan uit het bad al voldoende om dagen volledig uitgeschakeld te zijn.

 Daar gaan we weer. Een paar normale dagen zijn me niet gegund. Wat een heerlijk afwisselend leven heb ik toch. Een dagje klungelen. Normaal gesproken niet vies van. Als het je opgedrongen wordt is mijn enthousiasme een slagje minder. Maar goed . Zitten is het niet. Liggen is het niet. Bukken is het helemaal niet. Enkel heen en weer lopen is goed te doen.. Maar dat dan weer zonder gewicht te verplaatsen. Dat wordt de keuken vandaag en dat op mijn 11en30ste.

 Ik kan er niet bij. Gelukkig ben ik nauwelijks bijgelovig. Anders had ik redenen te over om met druk te maken over kwade ogen en andere ongein. Zigeuners schijnen er goed in te zijn, mn in het erin geloven. En zigeuners hebben we zat hier in het dorp. Zou alleen niet weten wie waarom de pik op me zou hebben. Helena? Zelden zo'n oppertunisch iemand leren kennen. Die smeert stroop en honing om je mond, maar laat je vallen als een baksteen, als het haar beter uitkomt. Maar dat is verder zonder speciaal kwade bedoelingen. Meestal enkel vanwege geld. Dan is ze een tijd buiten beeld. Denkt ze je vervolgens nodig te hebben cq te kunnen gebruiken, staat ze weer voor je neus alsof niks gebeurd is. Die bevolkingsgroep heeft daar sowieso een handje van, maar niet allemaal zo uitgesproken als zij.

 Maar geen Transylvaanse Voodoo dus. Gewoon pech, maar dan wel een beetje aan de rijkelijke kant.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten