Het slagveld roept. Het moet nog ff wachten. Ik ben nog niet aan mijn koffie-taks toe. Tankje is nog niet gevuld. Geen goede voorwaarde als je een paar uur vol op het gas wilt kunnen trappen. Wel al bij het wachten op de koffiemachine links en rechts rommel opgeruimd. Lege flesen, melkpakken, kroonkurken, echte kurken, papiertjes, probiotica-flaconnetjes, etc. In een week tijd verzamelt zich een hoop oneigenlijke zooi op het aanrecht. Tussen die paar koppen, borden, een enkele pan en een hoop glaswerk is het normaal gesproken geen probleem. Ditmaal is dat wel gelukt.
Voordeel is, dat het straks, als alles aan de kant is, een genot zal zijn om het vrijgekomen aanrecht te aanschouwen ... voor zo lang het duurt. Want er moet direct of zelfs tussendoor gekookt worden, er staat nog steeds 25 ltr wijn te wachten (in de kelder) om gebotteld te worden en ook de sambalproduktie van dit jaar heeft nog geen definitieve plek gevonden en wacht daar geduldig op, vooralsnog buiten de keuken.
Het aanrecht in de keuken is net als de eetkamertafel zo'n plek, die rommel aantrekt. Een parkeerplek voor plekzoekende zaken en bij de tafel dan mn papieren en boeken maar ook klusmaterialen en gereedschap. Zoals al eerder geconstateerd, Jan Steen zou er nog wat van kunnen leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten