Het wordt een voorzichtig dag vandaag. Alert op/bij iedere beweging. Niks geen ruimte voor onnadenkendheid. Iedere stap, iedere draai, alles wat gepakt en al helemaal als er getild wordt. Het bewegen z'n vanzelfsprekendheid ontnemen. Het is me niet geheel onbekend. Ooit, in wat je met een grote woord een revalidatietraject zou kunnen noemen, mijn manier van lopen moeten aanpassen. Soort van mindfulness maar dan naar de inzet van spieren en gewrichten toe. Slow-moving en dat letterlijk.
Zo erg is het nu niet maar het lijkt me slim om een paar bewegende delen enigszins te ontzien. Hier moet nog wel het een en ander gebeuren, voordat we Kerst gaan vieren. Als stijve hark gaat dat niet lukken.
Ik had andere onderdelen kansrijker ingeschat bij een haperend functioneren op de oude dag. Dat mijn rug zo weinig kan hebben, verbaasd me. Nooit serieuze blessures gehad in die streek. Het zal het zittende leven zijn, waar ik het aan te danken heb. Het blog. Potverdrie, woordenproduktie als slopersactiviteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten