Terugkeer?

 Aangenaam rustige dag en eenzelfde soort avond. Dat zou toch tevredenheid of voldoening of zoiets moeten opleveren, dacht ik zo. Misschien moet dat nog tot me doordringen. Of zouden de begrippen uit mijn referentiekader zijn weggezakt? Hoe zou dat kunnen, als je simpele handelingen als zwemmen en fietsen nooit verleerd, als je ze eenmaal onder de knie hebt? En dan is een gevoel iets, wat je volgens mij niet aanleert maar waarop je reageert vanuit je instinct en het lijkt me dat zoiets van dieper vandaan komt dan vanuit de biologische harde schijf. Zit de goegemeente misschien te suffen?

 Het zal ongeloof zijn, of misschien wantrouwen. Laat ik het daar ophouden. Komt wel weer. Het hoeft enkel vaker te gebeuren. En ik zal de laatste zijn om me daar tegen te verzetten. Morgen gaat dat vaker niet lukken. Zaterdag moet (wil?) ik weer iets in de soap met de aannemer. Zondag sociale toestanden. Misschien maandag een aanloopje? Heb ik de rest van de week om de rust voor elkaar te krijgen.

 Klinkt net alsof ik de boel controleer. Helaas is dat niet zo. Oké, de rest van de week om de toestand van een dag overspannende rust de gelegenheid te geven om zich te installeren. Meer slagen om de arm houden? Een beetje vertrouwen in de gestage vooruitgang mag ook wel een keer. Kom op zeg. Twee weken om in alle rust de kerst buiten de deur voor te bereiden. Waar praten we over? Nou, de aannemer, mijn Citroën die inmiddels drie weken uit de roulatie is, de onvoorspelbaarheid van een eerste heftige vorstperiode en Mopke die vage tekenen begint te vertonen van een aankomende loopsheid ... om een paar potentiële dwarsliggers te benoemen. Het kan een hoop kanten op.