Vandaag ook de kwestie met de aannemer bij de horens pakken. Het inmiddels alweer ruim een week geleden opgegooide balletje van 'wat waarvoor nog gedaan gaat worden' heeft hij wel erg magertjes ingevuld. Mijn lijstje is beduidend langer en ik heb ook geen zien in 'Ach, dat komt wel goed!', het is tijd voor concrete afspraken ook over wanneer begonnen wordt en hoeveel tijd het nog gaat kosten. Bij ieder afrondingsmoment in de afgelopen jaren zijn dingen blijven liggen. Daar is deze man niet beter in dan welke aannemer ook, waarmee ik gewerkt heb in Nederland of Frankrijk. Als het grote werk is gedaan, kun je achter ze aan blijven lopen voor de dingetjes, die wel voor jou nog interessant zijn, maar niet meer voor hen. Hij wil het voor de Kerst geregeld hebben. Dat lijkt me een mooi streven. Kom maar op met die harde afspraken.
Een ander makke is, dat de aannemer niet verder kijkt dan zijn klus. Iets van 'Oké, we zijn wat later, maar het komt wel goed!'. Hij beseft niet hoe irritant het is, dat de schuur dit jaar niet is afgemaakt en op tijd in gebruik kon worden genomen. Hij ziet alleen zijn werk en vergeet waar ik op heb zitten wachten. Eindelijk de wasmachine kunnen aansluiten in de tussenkelder en niet steeds weer naar 24 lopen en me ergeren aan de smeerboel, die anderen daar van de wasmachine maken. De conserven uit de keuken naar de tussenkelder. De gereedschappen en het klusmateriaal van de tussenkelder naar de werkruimte in de schuur. De werk-/klusruimte in de schuur in gebruik kunnen nemen en niet de hele tijd in dozen en kratten moeten zoeken naar gereedschappen en/of onderdelen. De honden uit de tuinkamer en het woonhuis kunnen afronden. Etc, etc, etc. En ik heb dat meer dan eenmaal aan z'n verstand proberen te peuteren. Het is geen onbekend terrein.
Ik wil 1 juli klaar zijn met alles wat hij nog moet doen en wat daarna aan mij is om af te ronden. Geen gezeik meer. Iedere dag vertraging zou 'm geld moeten kosten. Weer! Het is geen hobbyknutselproject.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten