donderdag 27 december 2018

Uitklinken

 De laatste loodjes in Praag. Niet dat het zo aanvoelt. Moet zeggen, dat ik nauwelijks met anderen dingen bezig ben geweest, eigenlijk zelfs helemaal nergens anders mee dan met aanwezig zijn in deze tot voor kort onbekende stad. Gistermiddag bij de lunch wist de dood voor een moment mijn aandacht te trekken en een keer of wat heb ik me afgevraagd hoe ik de beestenboel bij thuiskomst zou aantreffen. Alles in minimale bekommernis vergeleken met andere momenten buitenshuis in de laatste jaren.

 Vandaag begonnen de bezigheden en verplaatsingen iets van ritme en regelmaat te vertonen. Duurde lang voor mijn gevoel, al is dat nauwelijks ergens opgebaseerd. Het is lang geleden, dat ik voor het eerst in een stad van dit formaat terecht ben gekomen. Misschien had het maken met de ontbrekende grip op de stad. Oriënteren functioneerde vandaag voor het eerst een beetje naar wens. 'Controle', vies woord maar prettig gevoel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten