Na(ge)laten

 Gisteravond, onderuitgezakt in bad, schoot me nav een andere gedachte ineens iets door het hoofd, waar ik tot dat moment nog nooit bij had stil gestaan. Verkeerde plek voor gedachten activiteit. Om te beginnen wil ik, wens ik in bad nergens mee bezig zijn en ten tweede mocht de gedachte de moeite van het verder overdenken waard zijn, moet ik 'm bij gebrek aan feitelijke of digitale notitieblok onthouden en dat wil afhankelijk van de vluchtigheid met regelmaat misgaan. Loop je je achteraf te ergeren, dat je niet meer weet wat je wilde bewaren en doet 'en passent' de rust en ontspanning van het bad te niet. Stom dus, denken in bad.

 Maar de gedachte van gisteren hakte er zo in, dat ik 'm zonder moeite in bed kon reproduceren, mijn hoofd er in feite nog steeds druk mee was en ik 'm kwijt moest, wilde ik niet de hele nacht er mee bezig liggen.

 De inleiding was de gedachte, en dat was niet voor de eerste keer, dat het qua leed en rouwverwerking voor Mariana beter zou zijn, als niet ik maar zij als eerste richting het kerkhof vertrekt. Nu ff niet bezig zijn met het hoe of waarom. Ik denk wel meer van dat soort zaken en erger. Maar soit. Behalve dat dat statistisch redelijk onwaarschijnlijk is, heb ik het al eerder meegemaakt, dus onmogelijk is het niet. Maar daar gaat het helemaal niet om.

 Ineens bedacht ik me, dat ik dan opgezadeld zit met de vererving of hoe je het doorgeven, weggeven, verdelen of vernietigen van je eigendommen ook wilt noemen. Dat was voor het eerst, dat ik me dat realiseerde, wat de inleidende gedachte een stuk minder overtuigend liet naklinken. Waarbij het me extra verwonderde, dat het niet zozeer gaat om wie ik wat in zijn of haar maag ga splitsen, maar vooral van wie ik het niet wil, dat hij of zij het zich toeëigend. En dan heb ik het alleen nog maar over simpele materiële zaken en niet over wat ik door de jaren heen oa in woorden heb gevangen. Misschien is dat wel de hele reden voor de aarzeling bij het afmaken van dingen als boekenrek en Cd-opslag.

 Had ik nog rigoreuzer moeten opruimen bij het vertrek uit Frankrijk? Dat nu alsnog inhalen of denken "Na mij de zondvloed?". Hier is de laatste gedachte nog niet over gedacht.