Vanochtend op de hondenronde de hand gelicht met de opgebouwde routine. Voorspelbare consequentie: Prada gaat haat eigen gang. Helaas vond Rosa het nodig haar te volgen. Mopke kwam wel terug, al zal zij er meer dan eens spijt van hebben gehad. Zeker toen de rest van de meute halverwege de terugweg vol demarreerde achter vermeend wild aan. De 2-meter lijn is dan te lang om de gewenste controle te verkrijgen. Niet dat het haar lukt om weg te komen, maar normaal doorgaan zit er ook niet in. Klungelig gehakketak tussen mij en haar in de hoop dat ze het interesse verliest in wat elders gaande is.
Slecht met één ipv drie terug èn geen tijd voor de koffie. De ronde had een hoop wachttijd gekost en ik had me de bus naar Sibiu bedacht en dan moet ik om 10:00 aan de doorgaande weg staan en dat is dik 2 km verderop. Twintig minuten lopen en een beetje speling. Je wilt het ding tenslotte niet voorbij zien komen, als je nog onderweg bent.
Halverwege de route zie ik Bobby achter me aan komen. Dat is toch zo'n trouwe sul geworden. Honkvaster van de gezusters en buiten voortdurend in mijn nabijheid. Ik had gehoopt, dat hij mijn vertrek niet zou merken. Nu wel een paar keer teruggewezen, maar dat werkt niet. Dus samen op de komst van de bus gewacht. Gelukkig vertoonde hij geen interesse om achter de voorbij razende auto's aan te jagen, wat hij in het dorp wel doet. Wat zal hij gedacht hebben, toen ik instapte en hem daar zo achterliet? Twee uur later kreeg ik bericht, dat hij weer thuis gesignaleerd was. Gelukkig maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten