Harry, Kees, Hansje en Reinier. Die laatste naam heeft me een serieuze zoektocht gekost op het internet, maar dus gevonden. Hoe ik op die namen kom? Ik word oud. Wat hebben ze gemeen? van Seumeren en Cafë De Zaak. Iedere keer als het clubje in Nederland was voor vakantie en met regelmaat ook voor herstel, kwamen ze een bakkie doen in De Zaak. Dat ging in een nauwelijks bij te benen tempo. Kees, bijgenaamd Baard, deed dan nog TD'tjes, als de rest z'n tempo niet kon volgen. Tussendoortjes, dus. Klanten waar je geen kind aan had maar je bijna fulltime bezig hielden met bestellen. Hoe langer geleden het is, hoe meer en sneller het ongetwijfeld gegaan lijkt.
Ik moest er aan denken, toen ik voor Frank's begrafenis in Nederland was en niet veel later iets las over van Seumeren en FC Utrecht. Hij is eigenaar. Al een tijdje. Zijn werknemersclubje is door de jaren heen over de wereld uitgewaaierd. Harry bij een geliefde in Thailand blijven hangen, Kees in Z. Amerika terecht gekomen, Reinier een bedrijf opgebouw in Singapore en Hansje als enige in Utrecht gebleven.
Hansje was het braniemannetje en is inmiddels meer wrak dan mens. Kees wisselt wat van vrouwen. Geen idee of hij nog steeds werkt. Harry is een jaar of wat geleden overleden. Reinier gaat het volgens de verhalen voor de wind. Zomaar een greep uit het vaste klantenbestand van mijn barperiode in De Zaak. Klopt schijnbaar toch, die combi van ouder worden en opduikende herinneringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten