Gaat Parijs tegen de vlakte vandaag of eindigt de dag in een anticlimax en weten demonstranten en politiemacht elkaar te respecteren? Elf uur is natuurlijk geen tijd voor geweld. Eerst moet gedejeuneerd worden met een paar 'petit rouges'. Dat is voor de stemming maar moet ook weer eerst wat zakken. Is het volle gevoel verdwenen, dan lijkt het me oppassen geblazen. Groepsdynamiek blijft een onvoorspelbaar iets.
Onvrede over het besteedbare inkomen of zo. Hoe doorbreek je dat? Het rare met mensen, zeker ook Fransen, is, dat ze een hoop willen hebben cq vinden dat de staat ervoor moet zorgen, maar snappen blijkbaar niet, dat dat geld kost en dat geld ergens vandaan moet komen. Die hele riedel van minder belasting en meer besteedbaar inkomen kan makkelijk als men bereid is om meer eigen verantwoordelijkheid te dragen en dus meer zelf voor zaken op te draaien ipv naar de overheid te wijzen.
Gaat natuurlijk goed zolang je jong en gezond bent, niet al teveel last van tegenslag hebt in je leven en voldoende mogelijkheden om de benodigde centen te verdienen. Dat zijn al aardig wat slagen om de arm zonder over zoiets als solidariteit te beginnen. Nu zou dat met die belastingen volgens mij best minder èn anders kunnen, als het niet meer zo zou zijn, dat een gekozen kliekje (nationaal) of ongekozen club (EU) meent te kunnen bedenken wat goed is voor iedereen en hoe dat geregeld moet worden. Meer naar het Zwitserse idee. Regelmatige referenda, verantwoordelijkheid meer bij de massa laten. Mensen keuzes duidelijk maken en op consequenties wijzen. Of minder zorg of meer belasting. En last but not least van dat soort waanzin projecten verre blijven, als het willen keren van de temperatuurstijging van de aarde. Dat heeft, veronderstellend dat de hele wereld meewerkt, hooguit een vertragend effect. En wat is nou een paar honderd of duizend jaar later op de miljoenenschaal van de geologie. Daarbij vergeleken is een druppel op een gloeiende plaat een zondvloed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten