Weinig beters dan het doen van boodschappen om je het gevoel te geven, dat je grip op je wereld hebt. Jij bepaalt wat in je kar komt, jij betaalt het, jij laadt het in je auto en thuis leg je het weg op de daarvoor bestemde plek. Voilà, geen externe bemoeienis, geen verplichtingen, vrije keuze, eigen wil.
Maar dat geldt niet voor jou alleen. De massa gelijkgezinden zorgt voor een volledig geblokkeerde toegang tot de parkeerruimte voor het winkelcentrum. De laatste 5-600 meter rij je stapvoets in afwachting van een parkeerplek met een gelatenheid, die niet onderdoet voor een grazende schaapskudde. Rare vrije wil. Auto opgeborgen gaat het met de stroom mee naar binnen.
Waar normaal gesproken vele tientallen meters lange rijen met lege boodschappenwagentjes staan te wachten op jouw keuze, stond er nu slechts ééntje verloren te wezen. De vorige gebruiker had bij gebrek aan andere wagentjes niet eens zijn halve lei uit het karretje kunnen terug nemen. Hup naar binnen. Waar de karretjes voor je gemak zijn bedoeld, zijn ze in druktes als deze eerder een hindernis. Mensen laten hun met 2,5 ltr flessen bier, cola en zakken pufuleti gevulde karren overal staan en lopen af en aan met nog meer vulling.
Geen speciale uitspattingen van plan is het voor ons, ik bedoel mij, simpel het nalopen in mijn hoofd van de extra's, die niet bij de Penny in Agnita te krijgen zijn. Mariana slingert daar wat omheen en zorgt voor de meer eenmalige zaken. Maandag, als het weer niet raar gaat doen naar de Metro voor vis en vlees en dan hebben we het voor dit jaar gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten