Ik mis de terassen op het Capitole in Toulouse, aan de Grands Boulevards in Parijs en bij dat ene hotel ergens in Toscane, de restaurants in Perigueux en Rome, de boekenwinkels in Utrecht en Aken, de Cd-zaken in Amsterdam, Utrecht en Amersfoort, Wijnkoperij Henri Bloem in Utrecht, de kookwinkels in Maastricht en Toulouse, Tschuggen in Arosa, de blik over de Adria vanaf Korcula, de kronkelige steegjes van Barcelona's oude stadscentrum, de chocolatiers van Limoges, de Brasserie in Karel V, de kamers in hun Napoleontische vleugel en de muffe lucht in de metro van Parijs.
Ik mis passende jeans, T-shirts met lange mouwen zonder een paar procent elastiek, schoenen die soepel zitten en niet binnen twee jaar weggegooid moeten worden, een bodywarmer zonder camouflage kleuren maar ook niet van plastic, gewoon katoen, sokken die niet afzakken en winterharde laarzen van Aigle.
Ik mis de onherbergzaamheid van Umbrië, de ongrijpbare sfeer van het zomerhuis in Ferentillo, de zoektocht naar de kelnerin van Pino, de voorstelling van hoe het allemaal waarom zo is gekomen en vooral hoe het anders had kunnen gaan, het mysterieuze gevoel van Korcula, de zomers in de Vogezen maar dan in retroperspectief en vooral de mogelijkheid om dingen anders over te doen, een wissel te verzetten en zien waar je dan uitkomt.
Gaat er nou iets 'mis' met mij of is het allemaal nog verklaarbaar? Dit overstijgt het eindejaars-effect naar mijn idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten