Zondag of geen zondag. Vandaag moet het gehakte stookhout naar binnen. Tenminste weer voor een deel. Ik wil lucht in de tuin en mn ook zien of en zo ja, hoe het allemaal past of dus niet in de schuur. Of wat ik me bedacht heb wel met de werkelijkheid overeenstemt. Hout, oude meubilair naar binnen en de tussenkelder leeg. Als dat wil lukken de komende dagen, dan blijft de vaart erin zitten en zou ik voor de Kerst een heel eind gekomen kunnen zijn.
De lat moet niet zo hoog liggen, dat je denk "Ach, waar maak ik me druk om, dat gaat me toch niet lukken", maar ook niet zo laag, dat je in de verleiding komt om de boel vanuit gemakzucht te laten versloffen. De juiste afstand tussen neus en wortel is een subtiel spel van jezelf voor de gek houden. De helft die zich met het belazeren bezighoudt moet heel goed weten wat de andere helft nog pikt en de helft, die vanalles wijsgemaakt wordt, moet daar niet te lang bij stilstaan, anders prikt ze d'r zo doorheen. Het is een samenspel van 'kunnen' en 'willen' om het 'moeten' mogelijk te maken. Zò, een oude bekende, die is d'r lang niet geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten