Tja, als je de boel niet gelijk in orde maakt, moet je het voor gebruik doen. Stom, stom, stom! Dacht dat ik voldoende 'schone' flessen had van 0,75 ltr. Mooi niet. De helft moet nog van etiket ontdaan worden en dat gaat niet van harte. Snap niet waarom tegenwoordig etiketten vaak met een soort superlijm op de pot of fles worden geplakt. De lol van eventueel hergebruikt daalt er aanzienlijk door. Zo'n etiket kun je er natuurlijk op laten zitten, iets wat je hier met regelmaat ook ziet, maar dat is niks. De pot of in dit geval fles moet bloot, schoon en ook van lijmresten ontdaan worden, zelfs als daar een oplosmiddel als wasbenzine voor nodig is.
Behalve dat ze ontdaan moeten zijn van sporen van hun vorige leven moeten het ook mooie flessen zijn. Groot, slanker dan gemiddeld als het kan, met ziel en lange hals. En aub niet twintig verschillende vormen. Eén soort. Egaliteit. Herkenbare herhaling. Van een restaurant met geen enkel stoel hetzelfde in het interieur word ik onrustig. Te druk in mijn beeldvlak. Iets wat ik bij mensen dan weer niet heb. Ik ben meer voor witgedekte, ronde tafels, simpele strakke stoelen, overal hetzelfde blinkend glaswerk, wit porceleine borden en kwalitatief goed bestek met een functionele vorm, niet te kort, te licht, te zwaar of creatief vormgegeven. Een restaurant dat me zo ontvangt mag best eens een gerecht verknallen. Wordt vergeven.
Dezelfde flessen betekent, dat je voldoende lang het zelfde spul moet consumeren om de vereiste hoeveelheid flessen bij elkaar te krijgen. Met 25 ltr gistflessen zijn dat 35 stuks. Met een rood en witte versie dus 70. Zover ben ik nog niet, maar gelukkig heb ik een berg andere flessen van 1-ltr of 1,5 ltr achter de hand. Iets minder mooi maar eenvorming per soort en de ltrflessen zelfs met een authentiek tintje, nl de oude 5-sterren landwijnflessen uit Frankrijk, waar ooit statiegeld op zat en overal -gevuld- voor een paar francs waren te krijgen. Kaas, stokbrood, tomaten en zo'n fles. Hmmmm. Leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten