Snoepie lijkt zijn draai in het nwe bestaan eindelijk gevonden te hebben. Sinds een paar weken vertoont hij weer zijn oude aanhankelijkheid. Het dier heeft er lang over gedaan, maar als je het vanuit zijn wereld beziet, is er sinds de verhuizing in 2015 weinig rust geweest. Na het dagenlange verblijf in de kist in de auto, de nwe plek, die niet eens voor permanent gebruik klaar was.
Maar toen waren ze nog met z'n vijven en met mij zes, die het leven in Frankrijk kenden. Daarna begon een afvalrace. Eerst Beer, toen Juultje. Nwe sterren verschenen: Sissi en snel daarna Donna, die na een paar mndn alweer dood was. En dan de hondenparade. Begonnen lang voordat Sammy en Katrien het met goed fatsoen niet meer konden volhouden. Ik weet alle namen niet meer, maar het begon met Vrouwke en Manneke en uiteindelijk zijn er nu drie voorlopig vaste waarden: De gezusters.
Ergens ziet Snoepie dat volgens mij ook zo en anders denk ik dat lekker voor hem. Met Sissi heeft hij niet zoveel te stellen. Beide katten (4 kilo verschil in gewichtigheid) hebben ieder hun eigen leven. Een leven dat voor Snoepie eerst uitsluitend binnenshuis was of naar buiten en direct de trap op naar de zolder. Inmiddels loopt ie meer en meer buiten rond. Graaft tot ongenoegen van Mariana in de bloemborders en komt vaak 's ochtend naar binnen, als ik voor de honden naar buiten ga.
Maar meneer wil meer, mn aandacht. Een krant laat hij me niet lezen, als ik deze opensla op tafel. En met zijn formaat zit hij met regelmaat tussen mij en mijn beeldscherm. Nu is dat laatste van een diameter dat daar zelfs een theemuts niet voldoende voor is, maar het zicht op mijn toetsenbord ontneemt hij geheel en blind typen is nooit mijn streven geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten