maandag 3 december 2018

Aanzwellen

 Ik weet niet. D'r broeit iets. Ga ik een paar eieren bakken of stort in me op een 'How to ...' van Wolfenstein? D'r welt vernietiging in me op. Virtueel en reëel. Massa's voor het afslachten bedoelde tegenstanders neermaaien of mezelf te gronde richten. Zoiets. Altijd beter het eerste dan het tweede alternatief, hoewel dat laatste ws niet met zwaarden, machinegeweren of laserguns gepaard zal gaan. Gewoon een fles wijn ontkurken en de avond er in onderdompelen.

 Geen van beide is aantrekkelijk. Voor de virtuele actie moet ik een nieuw spel installeren. Dishonored_2 heb ik nu wel gehad en in Wolfenstein zit ik muurvast. Iets nieuws gaat gauw uren kosten met de tegenwoordige omvang en het feit, dat je nauwelijks meer vanaf je Cd'tjes speelt. Eindeloos updaten, patches downloaden en andere flauwekul. Dan maar een glas wijn of twee? Daarvoor moet ik naar buiten en de wijnkelder in. Dan moet ik kiezen en eigenlijk maakt de soort me geen ruk uit. Niet de goeie insteek. Meer in de stemming voor iets in een 5-ltr pak dan in een fles van meerdere tientjes.

 Het is weer die 'Schwung' die mist, het ergens voor gaan zonder vooraf na te denken, nou ja, niet al teveel in ieder geval. Die duik en na mij de zondvloed of morgenvroeg een kater. De jeugdige overmoed, maar misschien is dat op mijn leeftijd ook een beetje teveel gevraagd. Stort ik me een paar tellen en meters in de ijskoude avondlucht of doe ik het niet. Het spel kan het in elk geval vergeten. En dan hebben we die eieren nog.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten