Nog een koffie en in de benen. Zien hoever we komen vandaag. Tweemetertwintig heb ik in mijn hoofd als minimum voor het dik vijf meter brede stuk. Vraag me niet waarom. Getallen leven vaak hun eigen leven. Dan de andere kant van de schuur en het noodzakelijke minimum is gehaald. Die derde plek is meer proforma, om de viervoeters uit Sofie's tuin (nee, niet choice) te houden, maar de vrijheid in, lukt hen daar niet. De tuin, het tuintje is omsloten door een muur met hekwerk.
Over vrijheid gesproken juffie Prada geniet daar momenteel alweer bijna 24 uur van. Gisteren aan de controle van Mariana ontsnapt en vooralsnog niet toe aan overgave en zoiets moet het voor haar wel zijn, als ze zich vrijwillig meldt om opgesloten te worden. Geen tijd voor om daarmee bezig te zijn. Bovendien geen zin in spelletjes. Ze zoekt het maar uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten