Doe ik het? Ik heb het al gedaan. Achtentwintig dagen eerder dan afgelopen jaar hetzelfde aantal blogbijdrages op de mat leggen. Was niet de bedoeling. Is al eerder en meermaals benoemd. Hoe dan ook mijn excuses. Het zal niet meer voorkomen. Geen beloftes meer, die ik niet waar kan maken. Liep van de week nog globaal te tellen wanneer de 10K aangetikt zouden gaan worden. Nee, daar ga ik het dus niet over hebben. Mocht het ooit zover komen, dan zie ik het wel en de rest van het internet ook, mochten ze mijn blog weten te vinden.
Afgezien wat wat sporadisch gezeur, neemt de lol van het doen eerder toe dan af. Als ik af en toe de moeite neem om een aantal van de laatste bijdrages te herlezen, nadat dat al meermaals is gebeurd om de ergste taalblunders eruit te slopen, is mij een zekere mate van tevredenheid niet vreemd. Ik zal me geen veren in de reet stoppen, maar de afgelopen weken zaten er een paar aardige stukjes bij. Stukjes die stroomden, waar de woorden bijna voor elkaar uithollen van plezier. Gelukkig doen ze dat niet. Dat zou een zooitje worden. Desalniettemin doet het deugt, dat er weer iets van vuur is, ongeacht of het gedreven wordt door ergernis of absurditeit.
Het verleden neigt naar een plek, de wanen zijn uitgekauwd, de vergezichten blanco. Het nwe bestaan wacht op invulling. Zou het? De zevende keer in mijn leven. Kunnen ze wel over de negen levens van katten lullen, maar ik zit d'r niet ver vanaf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten