Sighisoara. Beter, kleinschaliger dan Sibiu, toeristieker, enigszins Brantôme-achtig, zonder de knusse gezelligheid van het oude centrum in Perigueux. Alleen jammer dat het plenst. Weer plenst. Schijnt bij de mnd mei te horen. Gelukkig maar. De mnd is bijna voorbij.
Eenmaal gekozen cq helder is alles een stuk lichter. Bij de paar passen naar de auto is het alsof de ene last na de andere van mijn schouders valt. Pom-ti-pompom. Krant en mini mee. Ipod aansluiten en muziek naar wens uit de speakers. Geen verkeerde weg om te rijden. Tijd genoeg om mijn plaats ter plekke te bepalen. Andere stemming, andere wereld. Waarom kan dat niet ook met de meer dagelijkse beslommeringen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten