Katrien had er zin in vandaag. Waar ze al weken vnl ligt en slaapt, kwam ze me vanochtend tegemoet op de binnenplaats, toen ik het huis verliet voor hun verzorging. Een betere dag blijkbaar, zoals ik die ook kan hebben. Ook na het veroberen van de brokken geen terugtrekker maar linea recta naar de grote poort. Mevrouw wilde duidelijk er op uit.
Het horizonte rondje is niet lekker lopen meer. Het gras is op plekken bijna laarshoog. Wat betekent dat ik op een vochtige ochtend niet ontkom aan natte knieën. Bovendien lijkt het me niet prettig voor de eigenaar van het grasland om ij deze, bijna maaihoogte, steeds een flapdrol door het weiland te zien baggeren met een roedel honden. Het gaat dus bergop sinds een paar dagen. Met Sammy viel het me ontzettend mee. Hij is langzaam en heeft ineens een rare dribbelloop maar hij ging zonder mankeren omhoog (en met dubbel plezier vervolgens naar beneden, dat wel).
Katrien was daar vandaag op haar twee beklimming sinds bijna een jaar minder overtuigend. Ze had er niet zoveel zin is. Waggelde nog meer dan anders op haar achterpoten en bleef ver achter Sammy terug, die al een flink eind achter mij hing. Maar ze liep stug door tot ongeveer halverwege. Net voor het keerpunt had ze er genoeg, keerde resoluut om en liep dezelfde weg terug. Een duidelijker "Bekijk het maar" bestaat niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten