Niks geen tuin vandaag. Erg? Geen idee. Gewoon geen zin. Om je nou tot leuke dingen te dwingen gaat me echt te ver. Morgen weer een dag. Zien of die dame met haar cherry-tomatenplanten werkelijk op de markt staat (markt is er alleen op vrijdag...) dan komt de rest vanzelf.
Deze 'doe-dingen' zijn niet het struikelblok. Struikelen doe ik over zaken, die voor mijn gevoel afgehandeld zijn, maar in praktijk nog enige actie benodigen. Mn Frankrijk, maar Frankrijk niet alleen. De lijst. Tijd dat die lijst er komt. Niks zo stimulerend als het wegstrepen van lijstitems. Scoren, ik heb er eigenlijk een hekel aan, maar het weet me wel te pakken en dus werkt het.
Morgen weer een dag, maar nu eerst de nacht. Welke leraar gaat die brengen? Gisteren was het ineens Handels, de Engels leraar. Een strikte maar niet onprettige man, die vroeg maar na mijn tijd gestrorven is. Aan een hartaanval toen ik me daar nog maar weinig bij kon voorstellen. Tot op heden was het steeds Borghans, die in mijn nachtelijke uren het toneel besteeg. Wiskundeleraar. Leuke vent, maar wij lagen elkaar niet. Maar weer school dus? Weer feest? Weer voorbereidingen voor vanalles?
Vanochtend eindigde ik, zonder de me de exacte setting nog te kunnen herinneren, in een situatie, dat ik uitgebreid lag te pissen in een soort roestvrijstalen afwasbak van het formaat dat je in gaarkeukens ziet. Toch knap dat je dan niet het bed compleet doordrenkt, maar wakker wordt en denkt "Kom, laat ik 'ns mijn blaas legen.".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten