Zwart en zwaarwegend? Neuh, integendeel. Meer last van mijn allergie dan van de dood. Tijd om de handen te verbieden aan je ogen te zitten en ijsklontjes, als dat weer een keertje niet gelukt is. De tijd van niesbuien, die je compleet slopen. Omschakelen, dus. Wennen. Aanpassen. Had in 30 à 40 jaar verdwenen moeten zijn. Is me ooit beloofd. Leek me toen een onoverzichtelijke eeuwigheid. Nu valt dat van die tijd mee, maar die belofte tegen. Niet 'over'. Ieder jaar trouw hetzelfde liedje.
Zou het me opvallen als het ineens voorbij zou zijn? Zoiets als het moment waarop je ineens merkt dat je neus niet meer vesrtopt is. Met een beetje pech gaat dat trouwens ongemerkt over in winters gesnotter. Zo ben je ook weleens met andere zaken bezig dan dood en verderf.
Wat was vandaag ook weer bedoeling? Iets actiefs als ik me mijn avondlijke intenties voor de geest haal. We gaan rustig aan de slag op de oude vertrouwde wijze. Afwas, was, opruimen, en dan de tuin. Maar eerst een krant. Op de fiets en naar het dorp, want stad kan ik het toch maar moeilijk noemen. Coves is een gehucht, Agnita een dorp en Sibiu de stad. Dorpwaarts, dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten