Ff door het gootje. Als teveel bij elkaar komt is het gewoon teveel. Nog steeds. Iedere keer weer. Dat is wel eens anders geweest, maar het incasseringsvermogen heeft zijn onbegrensheid nog niet hergevonden. Lijf, leven en omstandigheden vormen een kwetsbare drie-eenheid. Gebeurd zelden dat ze gedrieën de min in schieten. Nu weet ik weer hoe hopeloos dat aanvoelt. Had niet gehoeven. Er zijn zaken waar ik niet aan herinnerd hoeft te worden, zelfs liever niet.
Iets trekt je dan compleet leeg. Alsof je de stop uit een bad trekt. 's Middags een poging ondernomen om het met ontspanning te lijf te gaan, maar dat had maar kort effect. De avond vroeg onder de wol gedoken, goed geslapen maar ook dat mocht niet baten, bleek al ras vanochtend. Bovenop de opborrelende Franse ellende kwam nog een Sammy, die meer en meer niet thuis geeft. Tijdelijk ongesteldheid of het begin van het einde?
Het Franse gedoe kreeg vanochtend iets van een anti-climax, een storm in een glas water. Dan denk je, dat hebben we gehad nu verder. Ja, verder onderuit en niet zo zuinig ook. Het al vaker geregistreerde feit dat ontspanning, ontlading van de spanning de boel eerder erger maakt dan verzacht. Half elf had ik het gezien en ben terug in bed gekropen. Zelfs die handeling was me bijna teveel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten