Amerikaans, Engels, Duits, van allerhande talen, maar geen Roemeens. Ook onroemeens lange lijven. De meesten zo om en mn nabij mijn leeftijd. Wat een tuttig volk is dat toch, dit soort toeristen. Altijd al gevonden en typisch dat het me weer opvalt. Mensen die ooit vol jeugdige idealen in het leven hebben gestaan, eikelen nou over de tafelsetting, de wijnkeuze en of het ook glutenvrij kan.
We waren in een van de 'betere' restaurants. Ze hebben het er een beetje hoog in de bol, overdrijven de presentatie, maar een mooie, aangename plek met geen verkeerde keuken en voor toeristen kost het geen ene moer. 30-40 Lei voor een hoofdgerecht. Deel maar door 4,5. Wat (deels) een beetje op het niveau van een simpel restaurant in een land als Nederland komt is de wijnkaart. Ze moeten het tenslotte ergens op verdienen. En wat doen de toeristen dan? Die nemen een halve liter huiswijn: 7 lei. En misschien drinken ze met z'n vieren gewoon niet zoveel en loont een fles niet de moeite. Maar dan bestel je de wijn niet nog tweemaal na....
Overdag lopen ze vast met bergschoenen aan door het dorp te stappen in hun afritsbroeken mèt rugzakje om en flesje water in de hand. Misschien is dat ook wel de reden, dat ik na een paar missers geen zin (meer) in reünies heb. Al die truttige tuttigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten