De fenix herrijst, al is het alles behalve sprankelend. Moeite met het van me af schudden van de as. Oude zooi blijft altijd meer kleven dan je lief is. Niet direct de tuin in gerend, was mooi geweest, maar dat zat en zit er niet in. Het is geen werk tenslotte, waar je je ondanks alle onmogelijkheden iedere werkdag weer naar toe weet te slepen. Ik leef ook mijn mindere momenten. Dat kost tijd, maar niet de moeite, die het kost als je gaat dwingen.
Vandaag een leuke opinie in de VK (Peter de Waard) over 'Bullshit jobs':
"In 2013 lanceerde de antropoloog David Graeber de term bullshit-jobs. Ongeveer driekwart van al het werk dat in de westerse maatschappij wordt gedaan is niets meer dan zinloze tijdsvulling en draagt niets bij aan een betere wereld. Daaronder behoort het leeuwendeel van de banen in het management, financiële dienstverlening, communicatie, marketing en administratie. Mensen met onzinbanen zijn sterk vertegenwoordigd in de kletsende klasse die excelleren in de media."
en
"Het lijkt of de westerse landen, net als de voormalige communistische staten, banen scheppen om te voorkomen dat mensen gaan niksen. Graeber zag het zelfs als een grote samenzwering. De politieke elite vreest dat ledigheid bij de massa tot moreel verval zal leiden. Daarom worden doelbewust bullshit-jobs gecreëerd. Afgezien van deze samenzweringstheorie kan de grote toename van bullshit-jobs wel een verklaring zijn voor het feit dat de productiviteit in het computertijdperk nauwelijks meer stijgt."
Daar kan niemand mij (meer) van betichten. Niet dat mijn bezigheden iets bijdragen aan een betere wereld, ze houden ook niemand voor het lapje. Het is mijn wereld, mijn tempo en mijn bereidwilligheid. Zaken die niet voor een 9-5 continuüm zorgen, als je ze de vrijheid van handelen geeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten