Dag begonnen met het geven van een massage. Nog voor de mogelijkheid van een koffie Marina naar school gebracht. Naar een van de drie waar ze les geeft. Hoeveel weken gaat dat duren? De val heeft meer schade aangericht dan gedacht. Of misschien wel het demobiliseren van de arm voor bijna twee weken. Omhoog en strekken voor- en zijwaarts zijn de bewegingen, die op eigen kracht maar zeer deels lukken.
Oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Meer is er niet, maar gisteren voor de moraal een fysiotherapeut proberen te vinden. Dat is niet zo simpel. Het meest klantvriendelijke antwoord was "Bel over zes weken nog maar een keer, dan plannen we voor de volgende 3 mndn." Als dit probleem over 6 weken niet zover is, dat extra hulp opzoeken nonsens is, heeft ook fysiotherapie geen zin meer.
Zelf aan de slag dus. Zo vanzelfsprekend als dat voor mij is, voor Mariana werkt dat anders. Die blijft naar oplossongen zoeken. Dwz iets buiten haar, waarvoor je desnoods betaald, maar haar ontslaat van de noodzaak tot actie. Vreemd dat gebrek aan daadkracht zo snel het haarzelf betreft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten