Zoals bijna regel geworden om half zeven wakker. Echt wakker, niet alleen de ogen open. Geen zin om al op te staan en niet veel later weer in slaap gevallen in een diepe, drukke slaap. Ik moet in wat mijn huis lijkt een étage hoger zijn, maar op de een of andere manier kan dat niet binnendoor. Ik moet buiten-, achterom. Ipv de meest voor de hand liggende route via het huis van een uitnodigende buurvrouw te nemen, ga ik opzoek naar een weg, die ik ooit al eens gegaan ben. Het betreffende steegje kan ik echter niet vinden. Ik raak steeds verder weg, kom uiteindelijk via een danig ongure gelegenheid wel ergens in de buurt van waar ik had willen zijn, maar zie nog steeds niet hoe ik zou kunnen komen, waar ik had willen zijn....
Zo uitgeschreven spreekt het bijna voor zichzelf. Dat alles kleurrijk en druk vormgegeven. Voorbij half negen word ik opgejaagd wakker. Minder wakker dan een paar uur daarvoor. De ogen willen wel, de rest van het lijf is minder toeschietelijk. Een halfuurtje later loopt Sammy enthousiaster de berg op dan ik. Niet het meest stimulerende begin van een dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten