GeenStijl

 Wat een heisa. En wat moet ik daarvan vinden? GeenStijl aan de schandpaal. Terecht of onterecht? Onterecht, denk ik. Maar ik merk aan mezelf, dat er meer is dan simpel terecht of onterecht. Het is iets van bloeddorst dat ervan af straalt. De hysterie van een 'lynch mob'. Een middeleeuwse heksenjacht. Een pogrom. Blijkbaar voelt de gevestigde macht zich bedreigd door een exponent van de nwe media. En misschien is het niet zo gek dat 'vrouwonvriendelijkheid' de stok is waarmee men slaat. Niks makkelijker over de kook te krijgen dan zogenaamd linkse vrouwen of voetbalsupporters en die laatste categorie zal eerder fan van GS zijn dan zich er mateloos aan ergeren.

 Maar zoals al gezegd er wringt meer en ik krijg er maar niet de vinger op. 'Men' heeft hier een kans schoon gezien om met een onwelgevallige ontwikkeling korte metten te maken. En die 'men' zijn niet de agerende vrouwen, die laten zich enkel op een andere manier misbruiken, dan waar tegen ze zeggen zich te verzetten. Dom volk, en dat is ditmaal niet generaliserend bedoeld. Dom maar niet ongevaarlijk.

 Als het hen werkelijk lukt om een hen onwelgevallig stemgeluid de mond te snoeren is het hek van de dam in censuurland. Dan is tot het 'normale leven' doorgedrongen wat op Twitter is begonnen, de dictatuur van het vermeende gelijk. De terreur van de domme massa. Een uiterst risicovolle ontwikkeling want de dynamiek van domme massa's is nauwelijks te voorspellen. Vandaag lekker met z'n allen tegen die ander en morgen ben je misschien zelf aan de beurt. Kwalijk, erg kwalijk. En al dat enkel voor wat puberaal gedrag in de commentaarspelonken (en soms de artikelen)  van een uiterst kritische maar blijkbaar naar de verkeerde kant van het midden geöriënteerde website. Kinderachtig.