De pré-hondenloopdip. Ik kan er inmiddels de klok op gelijk zetten: half vijf. Het voelt aan alsof niet alleen de dag voorbij is, maar ook het bed is overgeslagen. Trekt weer bij, daarom die 'dip', maar het enthousiasme was voor vandaag verbruikt. Slechts aan het nekvel wilde het daarna richting de tuin. Een beetje raar voor een hobby, maar dat zit 'm in de seizoensafhankelijkheid. Die orangerie met verwarmingssysteem is er nog niet van gekomen. Dan zou je de mini-tomaten het hele jaar door kunnen kweken, net als de rest ook.
Spitten was de bedoeling. En de makkelijke delen zijn inmiddels gedaan. Kleien dus!. Keiharde bovenlaag en boetseerbaar er onder. Het punt is echter het onkruid, het wortelgedoe. Akkerwinde, distels, brandnetels en een of andere boterbloem. Die laatste twee zijn nog wel te doen. De eerste twee daarentegen is een gebed zonder end, bierkaai en erger.
Puf, zucht, steun. Klagen helpt geen ene moer. Daar hebben die planten mooi lak aan. Spitten en straks ook spuiten. Zien wie de langste adem heeft
Geen opmerkingen:
Een reactie posten