Door de aandacht voor de oudjes was ik nog voor de terugweg Prada uit het oog verloren. Haar moeder rent naar alle kanten en Prada er achteraan. Roep ik, dan komt ze echter naar me toe. Dat is tenminste bij zichtcontact zo. Vandaag was ze gewoon weg. Itt de begin jaren met Sammy en Katrien kon ik me er niet druk om maken. Ik zou wel zien en anders pech gehad, al kon ik me niet voorstellen, dat het zover zou komen.
Afdalend een paar maal geroepen. Steeds bergop omdat ik daar ergens de dames veronderstelde. Niet veel later zag ik de moeder ver voor me uit lopen. Van Prada geen spoor. Eenmaal beneden was de moeder verdwenen. Me mentaal al voorbereidend op een hernieuwde klim met een hoop geroep en gezoek, bleek Prada voor de poort te zitten en op mij te wachten. Goed dat ze haar huis zelfstandig terug weet te vinden. Desalnietemin de komende tijd iets meer aandacht voor luistertraining.
Bij ieder auto die passeerde zag ik haar wegduiken onder de Peugeot. Die angst had ik al eerder opgemerkt en doet me deugt. Het verkleind de kans dat ik haar ooit van het asfalt moet schrapen. Nog beter (voor mij) is het om in mijn gezelschap te blijven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten