Zien hoe we ons door deze dag heen slaan. Het is weer stadtijd, geloof ik. Boodschappen genoeg te doen. Ff er tussentijd. Mezelf uitlaten. Zie ik vanmiddag verder. Bijvoorbeeld over de gisteren in de FAS gelezen artikelen. Twee stuks, die rechtstreeks betrekking hadden op mij, mijn leven en mijn gestuntel daarmee. Iets over het naderende einde van de sinds een paar eeuwen in het leven binnengeslopen arbeidsethos en de consequenties daarvan. En iemand die zich kwaad maakt over een ander, die ouder worden als een zegen probeert neer te zetten. Dat artikel begint met de samenvattende uitspraak van de hoofdpersoon uit een boek (Everyman, 2006) van Philip Roth: "Das Alter ist ein Massaker."
Behalve dat dat boek natuurlijk op mijn wensenlijstje komt te staan, was het een prachtig artikel: "Was wir gewinnen, wenn wir älter werden: nichts." Van ene Günther Franzen. Moeilijk samen te vatten, want zelf al zo gecomprimeerd in van die ellelange zinnen volgestouwd met zijstraten en bijkomstigheden, dat ook citeren niet gaat werken. Prachtig barok taalgebruik, waarmee hij zijn doelwit (Prof. Dr. Wilhelm Schmid) een verbaal en aan intensiteit geen moment verslappend pakrammel geeft. Het heeft iets van een slapstick of de overdrevenheid van geweld in een animatie als Tom and Jerry. De best man moet zich behalve stevig kwaad gemaakt ook ontzettend hebben vermaakt bij het schrijven van het stuk. Misschien straks toch een paar zinnen. Maar eerst Sibiu.
Update: citeren in niet interessant, de kracht ligt in het artikel als geheel. Lees het maar: FAS, 26/03/2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten