Nu zijn we ruim een mnd verder, een wel/niet gebroken bovenarm, het niet signaleren van wat achteraf evident is, een orthopeed die alleen iets wil zeggen, als je in een heel dure machine hebt gelegen, waar hij ws een aandeel uit vangt, de zoveelste ronde langs mensen opzoek naar die elders stukken eenvoudiger te vinden fysiotherapeut en een hoop eigen gegoogle blijkt er eindelijk iemand in Agnita, die ooit fysiotherapeut was en nu van huis uit werkt als masseur.
Vier (!!) weken. Iedereen weet alles van de ander, nieuws gaat hier verbaal sneller dan digitaal maar een fysiotherapeut is bijna zoiets als het zoeken naar de Graal. Maar eindelijk, dus. Anders hadden nog weer een uur moeten rijden maar dan ergens op de lijn Sibiu-Brasov.
Moeilijker dan hier kan nauwelijks. Telefoonboeken zijn er niet. De laatste gele gidsachtige uitgave is van vele jaren geleden. Verzamelwebsites zijn er legio maar zelden met complete laat staan actuele informatie. Een beetje arts of therapeut werkt in een 'normaal' ziekenhuis, maar ook in meerdere klinieken en is zo honkvast als de gemiddelde werkzoekende zigeuner. Een Leu meer elders en ze zijn weg.
Nu hard hopen dat dit, afspraak is inmiddels gemaakt, werkelijk een bruikbaar contact blijkt. Er is veel tijd verloren gegaan en ik ben geen specialist, maar in dit soort zaken moet je er volgens mij zo vroeg mogelijk bij zijn om het herstel vlot en soepel te laten verlopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten