F.

 Een paar uur peinzend  naar buiten zitten kijken in Joseph F. Regen. Paraplui's. Enkel Amerikanen om me heen. Niet overdreven aanwezige bediening. Goeie koffie en ook niks te klagen over wat er naast stond. De plek zou minder overheersend een restaurant moet zijn. Is het niet alleen, maar zo presenteert men zich wel. Dat zit voor mij in eerste instantie niet rustig. De rest is bijna perfect. Lijkt wat op het American in A'dam, voordat ook daar de restaurantfunctie de overhand kreeg.

 Prettig gezeten. Als je geen last hebt van lekkende daken, valt met regen goed te leven. Zeker als je er niet door heen hoeft of, zoals ik, niet verder dan van deur naar deur en de auto aan de overkant staat.

 Het zijn van die momenten, waarop ik kan onderduiken in mijn gedachten of eigenlijk het wegzakken in gedachten ongestoord z'n gang kan laten gaan. Daartoe in kan vrijwel alles de aanleiding zijn. Of een krantenartikel of een overpeinzing of iets wat om me heen gebeurd of wat door me heen schiet, maakt niet uit. Mijn leven en ik. Ik meet het met hetzelfde gemak aan alles af, als ik het weghoud van z'n omgeving. Ik ben ik, daar heb ik mijn handen aan vol, en de rest interesseert me enerzijds niet en boeit me anderzijds uitermate. Ieder mens heeft iets van Napoleon, Einstein, Tommy Cooper en Jerry Lewis. De mix bepaald het eindresultaat, vaak niet ten goede.