Het weer klaart op. Ik aan mijn tweede koffie en Mariana zowaar al uit bed. Nog effkes en de dag kan beginnen. Het is wachten op de afronding van het ochtendgebed. Ik denk, dat ik, sorry we er vandaag maar eens op uit trekken in voor mij onbekende richting. Is goed zoeken, als ik niet de hele dag achter het stuur wil vertoeven. Sibiu, Brasov, Targu Mures, Cluj dan heb je Transylvania wel gehad. Verder dus, maar dat is op één dag nauwelijks te doen tenzij autorijden je lust en je leven is, of opzoek naar hiaten. Een soort doel zou leuk zijn. Een aardig lunchadres bijvoorbeeld.
Da's weer zo'n verschil met Frankrijk, wat je in eerste instantie niet opvalt, maar je naar verloop van tijd wel mist. Het zondagse lunchgebeuren. De hoofdmaaltijd van de week, die in alle rust en zonder schroom voor omvang van de gangen en culinaire meerwaarde per gerecht wordt aangegaan. Niet dat ieder restaurant op zondag ineens sterrenneigingen krijgt, maar ieder op zijn/haar eigen wijze doet er toch vaak een schepje bovenop. Restaurants, mn middagrestaurants, die daar niet toe in staat zijn, geen zin hebben in werkelijk koken, zijn op zondag dan ook gesloten.
Hier is zondag gewoon een dag van de week. Het maakt net zo weinig verschil, als dat je door de week voor twaalven, na twaalven, aan het eind van de middag of ergens in de avond langskomt. De prak pruttelt meer of minder letterlijk op het vuur. Een beetje Frans wegrestaurant kookt verser en gevarieerder. Alleen qua openingstijden zijn ze hier royaler.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten