Voor sprake is geweest van 'kunnen wennen' laat staan 'genieten' is het solo-weekend alweer bijna voorbij. Aangenaam rustig. Voor de verdere rest zat ik zoals altijd opgescheept met mezelf. En daar word ik op het ogenblik weer ff niet zo vrolijk van. Maakt niet uit. Nieuwe mnd. Volgende vier weken om iets swingenders met de combinatie van mij en mezelf voor elkaar te krijgen. Soms lukt dat best aardig en soms lijkt het vechten tegen de bierkaai. Heeft zo z'n oorzaken. Nooit kunnen bedenken, dat de consequenties zo verreikend en blijvend zouden zijn. Want dat zijn ze; blijvend.
Soms prominent, soms sluimerend op de achtergrond en meestal iets daartussen. Of het een reden heeft, zou ik niet weten. Zo'n stuk onbenul als Kim Kardashian ziet zelf een reden in de roofoverval, die haar een paar mndn geleden is overkomen in of nabij Parijs. Wie zoekt zal vinden. Een paar juwelen afhandig gemaakt worden, die hopelijk wel verzekerd waren, is toch een zingeving van andere orde. Niet dan?
Natuurlijk mogelijkheden zat om de plotselinge dood van Yoland als excuus voor mijn huidige gemankeerd functioneren op te voeren. Zou er zo een boek mee kunnen vullen, vooral met terugwerkende kracht. Geen overtuiging zo sterk als die van achteraf. Ik worstel met mezelf en dat doe ik al wat lager dan 10 jaar. En ja, de confrontatie met het feit, dat een leven zo ineens afgelopen kan zijn, werkt daar niet in mee. Maar oorzaak? Nee, ik heb gewoon niet zoveel op met het leven. En zoals bij meer kwalen en kwaaltjes maakt ouder worden het er niet makkeijker op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten